Ata janë adoleshentë dhe janë vetëm. Dhe ata numërojnë 13.000. Kanë udhëtuar nëpër zona të luftës dhe dete të ndryshme në kërkim të një jete më të mirë në Evropë. Por shumë nga mijëra të mitur migrantë të pashoqëruar tani të regjistruar në vend janë ngecur. Ata janë në gjendje të rëndë pasi mundësia e marrjes së një vendbanimi të përhershëm mbetet e ulët. Një 17-vjeçare nga Gana e quajtur Momo tha: “Ne u shitëm. Të gjithë ne. Të gjithë. Unë u shita për 1700 dinarë”. Kjo i ndodhi Momo sapo mbërriti në Libi. Ai thotë se duhej të udhëtonte nëpër shkretëtirë për dy ditë para se të mbërrinte në vendin e shkatërruar nga lufta, “ku trafikimi i qenieve njerëzore është bërë biznesi më fitimprurës. Jetët njerëzore vlejnë vetëm 200 euro “.
Momo u shpëtua në detin Mesdhe, u dërgua në Itali, dhe më pas Spanjë. Ajo thotë se mezi pret të mësojë dhe të fillojë të punojë, por pas dy muajsh në një qendër spanjolle, ajo mendon se sistemi e ka lëshuar poshtë: “është si të hapësh një kafaz dhe pastaj të futësh kafshë brenda dhe pastaj ta mbyllësh atë”, shkruan Euronews. Njerëzit në Madrid kanë ndjenja të ndryshme për mijëra fëmijë në kryeqytetin Spanjoll. Julián Moreno është një banor që mendon se shumica e tyre janë fëmijë të mirë, “shumica e tyre kanë një profil të mirë. Por atëherë i keni edhe ata të poshtër, për fat të keq”. Jesús Sobral është një tjetër banor i Madridit: “Kjo do të krijojë një konflikt në lagjen midis atyre që mbështesin fëmijët dhe ata që jo, dhe ky është një problem i cili do të jetë i pamundur për t’u zgjidhur”.
Carlos Chana është Drejtori i Programit Fëmijët në nevojë me Kryqin e Kuq Spanjoll. Ai vëren se “shumica e tyre vijnë me qëllimin e qartë të punës, të të qenit të pavarur ekonomikisht dhe të aftë të dërgojnë para në vendet e tyre dhe familjet e tyre”. Chana vazhdon të thotë: “Mjerisht sistemi nuk mund të menaxhojë vëllimin e madh të fëmijëve që po arrijnë”.