Nga Sasho ORDANOVSKI
Çfarë mund të jetë suksesi i agjendës ruse në Maqedoni, kur zbatimi i saj operativ i është dhënë një farë Janko Baçev dhe disa autsajderëve të ngjashëm si ai?
E pra, është e qartë se nëse presim një rezultat konstruktiv, nuk do të ketë sukses të rëndësishëm. Do të shpenzojë disa euro nga ndonjë oligark rus, i cili ende është në dispozicion – ndoshta një me origjinë qipriote, i ulur në Selanik – të paguaj autobusë dhe sandviçë për një protestë apo tubim fundjavë do të mbajë konferenca shtypi pa lidhje, do të zgjerohen majtë-djathtas dhe do të mbeten një fusnotë tragjike në historinë politike moderne të Maqedonisë. Aq.
Dështimi për të gjetur disa qarqe më të rëndësishme dhe më të forta politike që do të kishin ndikuar në përhapjen e agjendës politike të Rusisë në vend, ndoshta flet për cilësinë e vetë agjendës. Megjithatë, kjo është ajo që shqetëson. Në Maqedoni, domethënë, ka respekt të madh për arritjet e Rusisë në shkencë, kulturë dhe art – kur të shkoni në një koncert të një muzikant rus, salla është mbushur dhe vlerat e letërsisë ruse, për shembull, janë vlerësuar shumë, dhe në të gjithë botën normale.
Por këtu nuk do të gjeni njerëz të zgjuar, edhe në qoftë se jeni të dëshpëruar ideologjikisht si George Ivanov, për shembull, që është i orientuar kah promovimi publik i ideve politike të Putinit. Edhe shumica e atyre që publikisht flirtojnë me postulatet e saj jodemokratike, këtë më shumë e bëjnë për ta sfiduar Perëndimin, ose për disa nga frustrimet e tyre të karrierës politike, e jo sepse mendojnë se politika e Rusisë është e vërtetë, një e ardhme strategjike e vlefshme për Maqedoninë. Ajo kurrë nuk ka qenë dhe nuk ka njoftime serioze se do të jetë.
Në një agjendë të tillë të padeklaruar maqedonase “çështja ruse”, natyrisht është ngritur çështja e shqiptarëve etnikë në Maqedoni. Por, përparimi politik i rusëve ndaj tyre, për arsye të dukshme, është i barabartë me zero. Andaj, kohët e fundit duket një strategji ruse për shqiptarët në Ballkan: ndikimin te ato ta bëjë miku i Putinit, presidenti turk Erdogan, i cili aq shumë e do Maqedoninë sa që ekziston rreziku që ta mbytën nga përqafimi.
Ky “duet autokratik i ëndrrave” – Erdogan dhe Putin – është përgjigje tamam ndaj ndikimit perëndimor në Ballkan: në vend të diskutimit për vlerat demokratike politike dhe çështjet e funksionimit të shoqërisë civile, ky bashkëpunim ruso-turk debatin për Ballkanin lëviz ekskluzivisht në terren emocional për dallimet në besim dhe fe. “Rikada e madhe”, do të thuhet nëse përdorim terminologjinë e shahut. Në këtë terren, kur kombinoni vështirësitë sociale me ndjenjat fetare të njerëzve, mrekullitë mund të arrihen! Mundësitë për konfrontim të ndryshëm dhe manipulim të pafund janë praktikisht pa kufi.
Ndoshta kjo shpjegon rolin gjithnjë e më të rëndësishëm të luajtur nga peshkopët Agatangel dhe Peter në një skenë që nuk përshtatet me politikën. Si të kenë dalë nga një doracak.
Prandaj, forca dhe agjenda turke dhe ruse në vend nuk duhet të mbivlerësohet, por “tangoja” aktuale e këtyre dy fuqive të mëdha rajonale në të gjithë rajonin e Lindjes së Afërme dhe të Ballkanit nuk duhet të na mbajë të fjetur. (KDPolitik.com)