Për një raport të receptimit dhe përkthimit në gjuhën frënge, veçohet: “Është shkrimi i Ridvan Dibrës, i bukur dhe interaktiv (duke sfiduar lexuesin), që “marton” poetikisht këto argumente: kapituj të shkurtër dhe fraza të thjeshta, idetë e sinkronizuara që vijnë si refrenet e një kënge, titujt dhe fundet e kapitujve që përmbledhin në pak fjalë çka ndodh; si në rrëfimet e dikurshme. Përkthimi i përcjell me sqimë këto veçori dhe i bën ato të natyrshme…”.
Nga Yllka NDOJ
Prej vdekjes së papritur të babait të tij, i bindur se është një vrasje, dhe ai e di identitetin e vrasësit të tij, Bala i vogël i kushton kohën e tij fantazisë për hakmarrje. Marrja e temës nga një këngë e lashtë e Ballkanit, shkrimtari Ridvan Dibra i jep asaj ngjyra letrare, duke shkruar një tregim të madh. Është një këndvështrimi interesant nga letrat franceze për shkrimtarin shqiptar.
Prej vdekjes së papritur të babait të tij, i bindur se është një vrasje, dhe ai e di identitetin e vrasësit të tij, Bala i vogël i kushton kohën e tij fantazisë për hakmarrje. Marrja e temës nga një këngë e lashtë e Ballkanit, shkrimtari Ridvan Dibra i jep asaj ngjyra letrare, duke shkruar një tregim të madh. Është një këndvështrimi interesant nga letrat franceze për shkrimtarin shqiptar Dibrën, i klasifikuar si një nga pesë shkrimtarët më të mëdhenj që jetojnë shqiptarë me Ismail Kadarenë, Rexhep Qosen, Bashkim Shehun dhe Fatos Kongolin, i lidhur pikërisht për romanin e tij “Legjenda e vetmisë”, që është cilësuar si “romani më i mirë” në vitin 2012.
Duke dhënë një gjendje sipërore me këtë roman kritika franceze veçon se “ne zhytemi në leximin e kësaj përralle me emocion”, që vjen e maskuar në këtë roman.
Me heroin kryesor Balën e vogël, në sytë e të cilit shihet çdo gjë që formon botën e tij, libri ka hyrë në libraritë franceze e përkthyer nga Evelyne Noygues, prej botimeve “Le Ver a Soie”, Paris, me titullin në frënge “Le Petit Bala / La légende de la solitude”.
“Përmes syve të Balës shohim sesi jeta nis dhe e humb domethënien, ndjekim me ankth ligësinë e mizorinë e njerëzve. I ndarë mes njerëzimit e pyllit, Bala tërhiqet pak e nga pak drejt këtij të fundit. Dhe aty në strofullën e pyllit ai rigjen veten, gjen shpirtrat e tij që e pajtojnë disi me jetën… Bala është një fëmijë me ndjeshmëri ekstreme, një fëmijë që e gatuan fatin e tij me intensitetin e një Zoti të ri të territ…”.
“Një libër që t’i shpërfill qëllimshëm nihilizmin e dyshimin e tejkaluar modern, por edhe ironinë e lojnat e shumë – përsëritura postmoderne. Një libër, në dallim prej të tjerëve para tij, sa më “jashtë meje”, sa më impersonal e objektiv. Një libër që, qëllimshëm, t’i lërë mënjanë “artificet kompozicionale”, duke respektuar deri në adhurim burimin e parë, domethënë legjendën. Një libër që t’i kundërvihet postulatit të Xh. Kallerit se “epika rrëfen ngjarje, kurse lirika tenton të jetë vetë ngjarje”, duke synuar një “epikë” që të rrëfejë ngjarje e, njëkohësisht, të jetë vetë ngjarje”, është shënuar në libër
Ndërsa shtypi francez vazhdon në të njëjtin artikull me titull “Bala i vogël, Edipi në pyll, vetmia universal”, duke shënuar se “Pas vdekjes brutale të babait, i bindur se bëhet fjalë për një vrasje dhe se e njeh identitetin e vrasësit, Bala i vogël ua kushton kohën e tij fantazive të hakmarrjes. Duke e marrë temën nga një këngë e vjetër ballkanase, Ridvan Dibra ofron një mozaik letrar, duke firmosur një tregim mjaft drithërues…”.
Për një raport të receptimit dhe përkthimit në gjuhën frënge, veçohet: “Është shkrimi i Ridvan Dibrës, i bukur dhe interaktiv (duke sfiduar lexuesin), që “marton” poetikisht këto argumente: kapituj të shkurtër dhe fraza të thjeshta, idetë e sinkronizuara që vijnë si refrenet e një kënge, titujt dhe fundet e kapitujve që përmbledhin në pak fjalë çka ndodh; si në rrëfimet e dikurshme. Përkthimi i përcjell me sqimë këto veçori dhe i bën ato të natyrshme…”.
Prej vitit 1995, që nis shkrimin me romanin e parë “Nudo”, jeta letrare e Dibrës ka qenë intensive duke vazhduar me tregimet “Prostituta e virgjër”, “Stina e ujkut”, 2000, romanet “Triumfi i Gjergj Elez Alisë”, “Triumfi i dytë i Gjergj Elez Alisë”, 2003, “Kanuni i Lekës së vogël” – 2011, “Gjumi mbi borë”, 2016, dhe së fundi “Treni i muzgut” – 2017 etj., duke u bërë një nga zërat më modernë në letërsisë shqipe.