Një vit më parë, familja i rregulloi me shkesi fejesën me një vajzë 1 mijë kilometra larg dhe në 18 shkurt ishte vendosur për të organizuar dasmën. Gjithçka po shkonte sipas planit.
Të ftuar të shumtë, ushqim i bollshëm dhe atmosferë festive. Ishte krejtësisht një dasmë normale indiane, deri në momentin kur nusja, që e kishte parë vetëm tre herë më parë burrin e saj të ardhshëm, vendosi ta braktisë ceremoninë. Arsyetimi i saj ishte se dhëndrit kishin nisur t’i binin flokët dhe po bëhej qeros. Familjarët e të dy palëve u përpoqën që të qetësojnë nusen dhe t’i mbushnin mendjen asaj për të vazhduar ceremoninë. Përpjekjet dështuan, por jo ceremonia martesore.
Kumar, i cili kishte udhëtuar 1 mijë kilometra ishte i vendosur për t’u martuar. Kaq mjaftoi dhe në fshat u përhap fjala që kërkohej një nuse për një dhëndër që rridhte nga një familje “e pasur” e Nju Delhit. Dhe nusja u gjet! Dy ditë më vonë, Kumar zhvilloi martesën me nusen që nuk i trembej “tullacllëkut”.