Sigurisht, njerëzit e Kumanovës e njohin atë mirë, por publiku i gjerë pak më shumë e njohin bashkëshortin e saj ndërsa atë përmes mediave sociale. Në fillim më pak e ndrojtur, por kur afrohemi pak më shumë komunikuese, e hapur dhe e arritshme për të gjithë. Ajo i trajton shumë mirë “rolet” e saj të jetës, kryesisht si bashkëshorte, mësuese, nënë, por edhe gruaja e kryetarit të komunës së Kumanovës, Maksim Dimitrievski.
Kur pyeteni se cila është Nadica Dimitrievska, cila do të ishte përgjigjja juaj?
Nadica, si çdo grua moderne, unë kam më shumë “kapele” që mbaj. Duke u rritur në qytetin tim të lindjes në Kumanovë, kam lënë gjurmë në disa organizata joqeveritare në të cilat isha anëtare dhe kam vepruar gjatë studimeve, por edhe pas tyre. Kam praktikuar transferimin e njohurive dhe dashurisë për arsim përmes vullnetarizmit dhe punës në shoqatën humanitare “Nëna” nga Kumanova, projektet e së cilës kam punuar në emancipimin e grave nga zonat rurale dhe projekte multikulturore me fëmijë nga popullata maqedonase, shqiptare dhe rome. Dhe dëshirën për t’u shoqëruar me të vegjlit e plotësova me vullnetarizëm në Shoqatën për arsim joformal “Triagolnik”. Por unë vazhdova arsimin tim të mëtejshëm dhe vazhdoj akoma gjatë punës sime.
“Kapelja” e dytë është martesa me burrin e saj Maksim Dimitrievski, kryetar i komunës së Kumanovës. 20 vjet martesë të mbushura me dashuri, respekt, harmoni dhe mbi të gjitha biseda, ku përfshihen tre fëmijët e mrekullueshëm Milan, Veronika, Dimitar.
Mësuesia si profesion dhe një angazhim jetësor? Pse zgjodhët këtë?
Unë jam rritur me dërrasë të zezë dhe shkumës në miqësitë e fëmijëve në rolin e një mësuesi. Ishte dëshira ime që në moshë të re, për të mësuar, edukuar, këshilluar dhe transmetuar. Dhe kjo dëshirë vazhdon me përvojën time pesëmbëdhjetë vjeçare. Dashuria e madhe për fëmijët por edhe dëshira për t’iu qasur çdo materiali në mënyrën e duhur dhe dashuria për të mësuar materialet më të vogla i jep shtysë, përveç programit të rregullt, për të gjetur mënyra krijuese për ta zbatuar atë. Kohët moderne, dhe kështu vetë fëmijët, të cilët rriten në të, “na bëjnë” të krijojmë një komunikim më të mirë me shokët e klasës, dhe më pas një qasje joformale ndaj vetë hapësirës ose temave dhe çështjes. Si punëtori të suksesshme do të veçoja punëtorinë krijuese në bibliotekën “Tane Georgievski” në Kumanovë, duke mbështetur një bashkëpunëtor në një festival muzikor dhe konkurs, duke maskuar tërë klasën, duke vizituar shkollën rajonale “Koco Racin” dhe duke u dhënë dhurata miqve tanë nën një mesazh “Nga fëmijët tek fëmijët” dhe të tjerët.
Si do ta vazhdoni krijimtarinë tuaj në prezantimin e materies në “normalin” e ri?
Profesioni kërkon shumë krijimtari dhe përpiqem ta përfshij atë në çdo lëndë në çdo klasë. Çdo brez i ri është më i avancuar, informacioni dhe shumë pyetje, ata janë të përparuar, kuriozë dhe gjithmonë kërkojnë diçka të re dhe më interesante. Ne si mësues duhet të ndjekim tendencat e reja të jetesës moderne, teknologjinë e internetit, duke kërkuar metoda dhe teknika të reja, të gjitha në mënyrë që të mbajmë vëmendjen e tyre dhe të lehtësojmë mësimin e tyre dhe të azhurnojmë me njohuri të reja.
Si u përgatitët për fillimin e vitit të ri shkollor?
Duke pasur parasysh situatën në të gjithë rajonin, e gjithë bota është prekur nga pandemia Covid 19, do të jetë e vështirë për të gjithë, dhe veçanërisht shumë e përgjegjshme për ne mësuesit. Me rekomandimet e Qeverisë me masat e reja, protokollet për shkollat, i gjithë procesi mësimor është krejtësisht i ndryshëm veçanërisht e vështirë për nxënësit, të cilët duhet të respektojnë të gjitha masat, në mënyrë që të mbrohen nga “armiku i padukshëm”, por edhe për prindërit. Ne ua shpjegojmë, duhet të gjejmë një mënyrë dhe metoda që e gjithë kjo situatë të mos ndikojë negativisht në socializimin e tyre, gjë që është veçanërisht e rëndësishme për klasat e ulëta. Ne do të ruajmë krijimtarinë përmes lojërave individuale, kuizave, TIK-ut në mësimdhënie, natyrisht duke respektuar masat për distancën e përcaktuar, disiplina do të jetë e nevojshme. Nuk është e thjeshtë, por le të shpresojmë që kjo gjendje të përfundojë shpejt dhe të gjithë do të kthehemi në funksionimin normal. Këtë vit fillova një brez të ri të klasave të para, të cilin e morëm për herë të parë në një mënyrë tjetër.
Si ndikoi roli i një mësuesi në familjen tuaj, në rritjen e tre fëmijëve tuaj?
Arsyeja kryesore për zgjedhjen e këtij profesioni, dashuria për fëmijët dhe arsimimi, theksoi vetëm atë dashuri për të tyren. Njohuritë e fituara në parashkollor dhe më pas në mësimdhënie në klasë në Fakultetin Pedagogjik në Shkup, arrita t’i aplikoj në zhvillimin e përgjithshëm të fëmijëve të mi. I mësova të njohin dhe shkruajnë shkronja, numra, ngjyra, zakone kulturore, sjellje të mirë dhe shumë më tepër.
Roli i gruas së kryetarit? Virtytet tuaja por edhe sfidat tuaja?
Burri im dhe unë kemi qenë së bashku për më shumë se njëzet e pesë vjet, dashuri e madhe, sfida të zakonshme, momente të bukura dhe tundime. Ne kemi hyrë në arenën politike të ri, ai po përparonte dhe po përparohej hap pas hapi dhe unë gjithmonë kam qenë dhe do të jem mbështetja e tij. Duke e njohur shpirtin dhe temperamentin e tij, e ndoqa me të njëjtin ritëm. Kur ai mori detyrën e kryetarit të komunës, jeta mori një ritëm tjetër, duke u bërë më dinamike, me më shumë përgjegjësi për të dy. Të gjitha ngjarjet, ngjarjet dhe aktivitetet duhet të monitorohen dhe mbështeten. Duhet ta pranoj që nuk është aspak e lehtë të përkushtohesh në familjen tënde, fëmijët, shtëpinë, punën dhe përgjegjësitë në të njëjtën kohë, por me një organizim, përkushtim dhe punë të mirë, rezultatet janë të pashmangshme. Mendoj se i trajtoj të gjitha mirë. Sfida është e madhe, të gjithë ju njohin. Shumë herë ata kërkojnë këshilla, ndihmë, mbështetje dhe unë gjithmonë përpiqem t’i ndihmoj të gjithë, në sa më shumë aftësi. Mbi të gjitha, ne të gjithë jemi qenie njerëzore, funksionet janë të ndryshueshme dhe njerëzimi duhet të jetë një virtyt i të gjithëve, në fund të fundit mbetet vetëm ajo që është bërë. (Zenski magazin)