Mbrëmja e lamtumirës së Zlatan Ibrahimovicit me futbollin është ende në sytë e të gjithëve, e shpallur në fund të ndeshjes Milan-Verona, të dielën e kaluar, mes lotëve të ish-bashkëlojtarëve të tij dhe publikut, të pikëlluar nga ideja për të mos qenë më në gjendje të admirojnë lojën e një kampioni pa limite.
Suedezi komunikoi fundin e karrierës së tij konkurruese, pa dhënë të dhëna të mëdha për një të ardhme të mundshme si trajner ose menaxher. Sipas raporteve nga “Corriere dello Sport”, megjithatë, të paktën faza e parë e periudhës pas pensionimit mund të karakterizohet nga një rol ndryshe.
Në fakt, Milani do të ishte i prirur t’i ofronte atij pozicionin e menaxherit të klubit, një lloj “ngjitësi” midis ekipit dhe drejtuesve, që nuk duhet ngatërruar me figurën e menaxherit të ekipit, por kushtuar detyrave të një natyre më formale dhe logjistike.
Kjo konsiderohet si lëvizje në dritën e humoreve të fundit të këqija, që rrjedhin nga ndarja mes Paolo Maldinit (i ndjekur nga Frederic Massara) dhe klubit kuqezi. Në klub do të ishin gati për t’ia besuar këtë pozicion suedezit, i mbajtur vetëm nga Christian Abbiati nga qershori 2017 deri në korrik 2018.
Ibrahimovic do të ishte kandidati ideal për karizëm dhe aftësi drejtuese ndaj grupit. Ai do të ishte një urë ndërmjet dy botëve, me sa duket e ndarë pas vendimit të Cardinale për të krijuar një grup pune (të kryesuar nga drejtori menaxhues Giorgio Furlani dhe nga Geoffrey Moncada), në kontakt të ngushtë me Stefano Piolin.