Emiratet e Bashkuara Arabe (EBA) janë një federatë prej 7 emiratesh, por të bashkuar në një entitet të vetëm shtetëror, ku më të rëndësishmit e të cilëve janë ato të Abu Dhabi (kryeqendra e të cilës është edhe kryeqyteti) dhe Dubai. Pavarësisht se mbulojnë një sipërfaqe të kufizuar të Gadishullit Arabik (83600 kilometra katrore), përfaqësojnë një realitet domethënës të rajonit, si nga pikëpamja ekonomike, për shkak të vendburimeve të pasura të naftës e gazit, ashtu edhe nga pikëpamja strategjike, pasi ndodhen pranë Ngushticës së Hormuzit (që kontrollohet nga Irani), ku edhe kalon pjesa më e madhe e tregtisë në hyrje dhe në dalje nga Gjiri Persik. EBA-ja paraqitet si një vend shumë modern, në pararojë në sisteme të ndryshme, por i populluar sidomos nga punëtorë të huaj (domethënë nga joshtetas) dhe nga turistë, që jetojnë në dy qytetet e mëdha të tyre. Në fakt, prapatoka nuk është gjë tjetër veçse një shkretëtirë rëre, në të cilën deri 50 vite më parë jetonin vetëm disa tribù beduinësh, që lëviznin në një territor të gjerë jo akoma e e delimituar politikisht. Falë resurseve të pafundme petrolifere, zhvillimit të ndërtimtarisë banesore dhe të sektorit financiar, EBA-ja prej disa vitesh ka nivele rritjeje dhe mirëqenieje shumë të larta, nga ana tjetër si edhe në emiratet e tjera të rajonit, domethënë fqinji Katar (raportet me të cilin kohët e fundit janë përkeqësuar) dhe Kuvajti. Për shkak të «vokacionit afarist» të tij, në aspektin tregtar dhhe financiar, EBA-ja ruan raporte miqësore me pothuajse të gjithë vendet arabe të rajonit (në mënyrë të veçantë me Arabinë Saudite, lidershipi politik i së cilës nuk vihet kurrë në diskutim), por edhe me fuqi të tjera perëndimore (si Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Europian) dhe aziatike. Veç kësaj, është pjesë e organizatave të mëdha rajonale, si Lidhja Arabe dhe Këshilli për Bashkëpunimin e Gjirit, pavarësisht se në vitet e fundit, pas krizës së shpërthyer në qershorin e 2017 midis Arabisë Saudite dhe Katarit, ky organizëm i fundit ka hyrë në krizë.
Njëlloj si Katari dhe Bahreini, EBA-ja është bërë shtet i pavarur vetëm më 1971, kur Anglia është tërhequr nga rajoni, duke njohur pavarësinë e tyre politike. Kjo ka ndodhur falë dinamizmit të Sheikut Zayed bin Sultan al Nahyan të Abu Dhabi, që e ka qeverisur federatën deri në vdekjen e tij, e ndodhur më 2004, dhe që ka qenë i aftë ta bashkojë vendin nga pikëpamja politike dhe monetare. Në profilin institucional, secili prej emirateve ruan një pavarësi të konsiderueshme në kuadër si administrativ, ashtu edhe ekonomik. Organ qendror pushteti dhe rakordimesh midis njësive të ndryshme rajonale është Këshilli Suprem i Sovranëve, i përbërë nga 7 emirë, të cilët emërojnë Presidentin (që institucionalisht është Sheiku i Abu Dhabi) dhe Kryeministrin (që është Sheiku i Dubai). Veç kësaj, këta dy sheikë janë të vetmit që në Këshill kanë të drejtën e vetos për çështje politike të përbashkëta. Organi legjislativ është një Parlament njëdhomësh, e përbërë nga 40 anëtarë, gjysma e të cilëve zgjidhet nga popullit. Në fakt, ai ka funksione vetëm këshilluese. Kjo lloj federate monarkishë iluministe mbahet falë një përzierje të urtë liberalizmi ekonomik dhe inciativash kulturore më impakt të madh, si edhe falë një kontrolli të rreptë të lëvizjeve sociale dhe të opinionit publik. Kurse stabiliteti politik sigurohet nga vijueshmëria «dinastike» e drejtuesve. «Ata kanë arritur të ruajnë një menaxhim rigoroz të të ardhurave nga nafta dhe kanë nisur një diversifikim që ka mundësuar një zhvillim ekonomik që është në nivelet më të larta të botës».