Çfarë mund të bëjnë Ukraina dhe aleatët e saj përkohësisht? Opsioni është zgjerimi dhe dërgimi armëve në Ukrainë duke i dhënë fund çdo kufizimi vetë-frenues për të shkaktuar sa më shumë viktima në ushtrinë ruse dhe për të shkatërruar sa më shumë nga aftësitë e saj. Të vrasësh mënyrën e dikujt për t’i dhënë fund një lufte nuk është një strategji. Por, për fat të keq, është zgjidhja më pak e keqe
Mos bëni gabim: Askush nuk mund ta fitojë luftën në Ukrainë. Së pari, përcaktimi i “fitores” dhe “humbjes” është i ndërlikuar. Nëse Rusia nuk do të përdorte armë bërthamore, dhe kjo mund të mos jetë e mjaftueshme, asaj i mungojnë forcat për të mposhtur ushtrinë ukrainase dhe për të pushtuar të gjithë Ukrainën. Dhe Ukrainës i mungon fuqia ushtarake për të rimarrë Krimenë dhe të gjithë Donbasin nën kontrollin rus. Kështu, fitorja dhe humbja në Ukrainë nuk është e rëndësishme. Lufta Koreane, e cila ende nuk ka përfunduar me një traktat paqeje, e tregon këtë. Të dyja palët pësuan humbje të mëdha dhe të dyja Koretë u shkatërruan nga konflikti. Megjithatë, asnjë nga palët ndërluftuese nuk mund të shpallte fitoren ose të pranonte humbjen.
Së dyti, Ukraina është shkatërruar kryesisht si një shtet funksional nga pushtimi i paprovokuar dhe i paligjshëm rus. Shumë qytete të Ukrainës dhe një pjesë e madhe e infrastrukturës së saj janë kthyer në rrënoja. Rindërtimi dhe rindërtimi do të zgjasë dekada dhe do të kushtojë qindra miliarda dollarë. Edhe nëse Rusia do të ishte në gjendje të mposhtte Ukrainën, ajo kurrë nuk mund të përballonte shpenzimet e rindërtimit.
Së treti, Rusia ka qenë e izoluar. Ajo ka provokuar NATO-n të shtojë dy anëtarë të rinj dhe të rrisë shpenzimet e saj të mbrojtjes. Sanksionet kanë dëmtuar qytetarët rusë dhe ekonominë e saj, jo elitat. Dhe humbjet e mëdha që ka marrë nuk mund të injorohen nga familjet dhe miqtë e atyre ushtarëve të vrarë ose të plagosur në betejë.
Së katërti, refuzimi i Rusisë për të kthyer territorin e pushtuar ukrainas dhe kërkesat e Ukrainës për të kundërtën e bëjnë të pamundur çdo negociatë të suksesshme. Kjo do të thotë, në rastin më të mirë, një armëpushim ose pezullim i luftimeve janë të vetmet rezultate të mundshme. Dhe asnjëra nga këto nuk eliminon përshkallëzimin e mëtejshëm nga asnjëra palë. Strategjitë aktuale të Ukrainës, SHBA-së, NATO-s dhe Rusisë duket se janë dy anët e së njëjtës medalje. Ukraina po përpiqet të zgjasë luftën deri në dimër, të krijojë forca dhe aftësi ushtarake dhe të rifillojë ofensivën vitin e ardhshëm, duke pritur që humbjet përfundimisht të detyrojnë Rusinë të negociojë për t’i dhënë fund luftimeve.
Rusia po vazhdon ofensivën e saj me shpresën se Ukraina dhe Perëndimi përfundimisht do të kapitullojnë, duke e lënë Rusinë nën kontrollin e tokës që ajo tani ajo ka pushtuar dhe duke pritur për një datë më vonë për të përfunduar pushtimin e pjesës tjetër të vendit me një sulm për të fituar kontrollin e Kievit.
Çfarë mund të ndryshojë? Teksa Uashingtoni po ndan afërsisht 50 miliardë dollarë për të mbështetur Ukrainën, dhe pjesa më e madhe e këtyre parave do të shkojë për rimbushjen e armëve amerikane, ai ka kërkuar që të mos godasë Rusinë dhe të provokojë përshkallëzim. Disa e kanë quajtur këtë, së bashku me deklaratat që sigurojnë Moskën se trupat amerikane nuk do të dërgohen në Ukrainë, vetë-frenim. Pse, shumë pyesin, duhet të lejohet Rusia të godasë objektivat në Ukrainë dhe Ukraina të parandalohet që të sulmojë Rusinë? Kjo nuk bën sens. Uashingtoni mund t’i heqë këto kufizime. Mund të dërgojë gjithashtu raketa kundër anijeve me rreze më të gjatë se sistemet Harpoon në rrugë për t’u përdorur kundër anijeve luftarake ruse të Detit të Zi. Ajo gjithashtu mund të furnizojë me armë për të rrëzuar urën e Kerçit që lidh të dyja anët e detit Azov dhe kufizojë shumë linjat e furnizimit të Rusisë me qëllimin për të detyruar Rusinë të negociojë.
Rusia mund të ndjekë një strategji paralele. Marrja e shpejtë e Severdonetskut dhe më pas propozimi i negociatave është një. Por negociatat janë të komplikuara, nëse jo të pamundura, nga faktorë të tjerë. Rusia do të dëshirojë që të gjitha sanksionet të hiqen. Ukraina do të ketë nevojë për garanci sigurie për të parandaluar një pushtim tjetër rus. Dhe Ukrainës i duhen shumë miliarda për të rindërtuar vendin. Në këtë pikë, nuk duket se ndonjë nga këto çështje mund të zgjidhet. Perspektiva për Ukrainën është e zymtë. Edhe më keq, pavarësisht sjelljes së egër të Rusisë dhe shpërfilljes së normave ndërkombëtare, nafta dhe gazi rus janë jetike për evropianët dhe ekonomitë e tyre. Moska fiton rreth 1 miliard dollarë në ditë nga eksportet e energjisë. Përfundimi i varësisë nga energjia ruse do të marrë vite, nëse me të vërtetë kjo është një perspektivë e mundshme.
Por, çfarë mund të bëjnë Ukraina dhe aleatët e saj përkohësisht? Opsioni është zgjerimi dhe dërgimi armëve në Ukrainë duke i dhënë fund çdo kufizimi vetë-frenues për të shkaktuar sa më shumë viktima në ushtrinë ruse dhe për të shkatërruar sa më shumë nga aftësitë e saj. Të vrasësh mënyrën e dikujt për t’i dhënë fund një lufte nuk është një strategji. Por, për fat të keq, është zgjidhja më pak e keqe. (The Hill)